මිනිත්තු තුන හතරක් ගුවනේ ඇදී මැකී යන ගීතය මානව හැඟීම් පුබුදුවාලන අපූර්ව කලා මාධ්‍යයක් ලෙස අගය කළ හැකිය. වැවයි, දාගැබයි, ගමයි, පන්සලයි මෙන් මියුරු කට හඬ, තනුව සංගීතය එකිනෙක අවියෝජනීය ලෙස ඒකාබද්ධ වී ගොඩනැඟුණු අපූර්ව කලා සාහිත්‍යාංගයක් වන ගීතයේ ප්‍රධාන කාර්යය වන්නේ මිනිසා ආනන්දයට පත්කර ඒ තුළින් ප්‍රඥාව කරා රැගෙන යාමයි.
මෙතරම් අපූර්ව සාහිත්‍යාංගයක් වන ගීතය 19 වන සියවසයේ මෙරට ප්‍රචලිත වන නාඩගම්, නූර්ති, නාටක, ග්‍රැමෆෝන් හා ගුවන්විදුලිය තුළින් ක්‍රමිකව විකාශනය වෙමින් වර්තමානය වන විට විශිෂ්ට කලා මාධ්‍යයක් බවට පත්ව ඇති බව කිව හැකිය.
නියත වශයෙන් ගීත ලෙස නම් කළ හැකි තරමට ම ගීතය සහෘදයන් අතරට රැගෙන ආවේ නාඩගම් හරහාය. අවශේෂ ගැමි නාටක විශේෂයක් වන මෙය දෘශ්‍ය කාව්‍යය ලෙස හැඳින්විය හැකිය. ගැමියන් සාමූහික වශයෙන් එක් වී විවිධ ගැමි නාටක පවත්වමින් එම නාටකවලට ගෝචර වන අන්දමින් ගීත ගයන්නට විය. ගීතය මාර්ගයෙන් නාට්‍යය ම අවස්ථා සිත් ගන්නා අයුරින් ඉදිරිපත් කරන්නට විය.
මෙලෙස නාඩගම් හරහා ගීතය ඇරඹි අතර වත්මන් නිර්වචන හා භාවිතයන්ට අනුව බලන කළ නාඩගම් සිංහල ගීතයේ සුවිශේෂ අවස්ථාවක් පිළිබිඹු කරන්නක් බව හඳුනා ගත හැකිය.
"වර්තමාන අර්ථයෙන් ගීත පද මාලා හැඩ ගැසුණේ නාඩගම් හා නූර්ති නාටක ඇසුරිනි. මෙම රංගන සඳහා ඉන්දීය රාගධාරී සංගීතය උපයෝගී කර ගන්නා ලදී. ඉන්දීය සංගීතඥයෝ නූර්ති ගීත සඳහා කර්ණ රසායන තනු සැපයූහ. නාටක රචකයෝ එම තනු සඳහා පදමාලා ගැට ගැසූහ...” (ආරියරත්න)
සිංහල ගීතය නාඩගම් නූර්ති හරහා ආරම්භ වූවක් බව කිව හැකිය.
ඉන් පසුව එළඹෙන නූර්ති යුගය සිංහල ගීතයේ මෙන් ම සුභාවිත සංගීතයේ ද ස්වර්ණමය ස්ථානයකි. උත්තර භාරතීය රාගධාරී සංගීතයේ ආභාසය මෙම අවස්ථාවේ දී ශ්‍රී ලංකාවට හිමි වෙයි. විශ්වනාත් ගාන්ධර්වයාගේ දායකත්වය සිංහල ගීතයට අනුපමේය සේවයක් ඉටු කර ඇත. නීතිඥ ජෝන් ද සිල්වා සහ චාල්ස් ඩයස් යන මහත්වරු සිංහල ගීතයට කැපී පෙනෙන මෙහෙවරක් කළ විද්වත් දෙපලකි.සිංහල ගීතය ගුණාත්මක සහ ප්‍රමාණාත්මක ලෙස පෝෂණය කිරීම සඳහා නූර්තියෙන් ලද දායකත්වය අසාමාන්‍ය වූවකි. ප්‍රශස්ත ගණයේ සිංහල ගීත අතිවිශාල සංඛ්‍යාවක් නූර්තියෙන් සිංහල ගීත ක්ෂේත්‍රයට එක් විය.
ජෝන් ද සිල්වා ආදින්ගේ පද මාලාවලින් සුපෝෂිත නූර්ති ගීතය මෙරට ගීතයේ කිසියම් හැරුම් ලක්ෂයක් නියෝජනය කිරීමට සමත් වෙයි. එය නාඩගම් ගීතයට වඩා ඉදිරියෙන් සිටින්නකි. ඒ බව පවුලිස් පීරිස් විසින් රචිත කුස නාඩගම් ගීතය හා ජෝන් ද සිල්වා ශුරීන් විසින් රචිත සිරිසඟ බෝ නෘත්‍යයට ප්‍රබන්ධිත ප්‍රකට ගීතය තුළින් පැහැදිලි වෙයි. නාඩගම් යුගයේ ඇරඹි ගීතය නූර්ති යුගය වන විට ක්‍රමයෙන් දියුණුවට පත් වූ අයුරු හොඳින් පෙන්නුම් කරයි.
ක්‍රමයෙන් විකාශනය වූ ගීතය ශබ්ධ සන්නිවේදනයේ අද්විතීය නිමැවුම් තාක්ෂණික මෙවලමක් වන ග්‍රැමෆෝනය බිහි වීමත් සමඟ ගීතය නම් කලා ක්ෂේත්‍රය ම උඩු යටිකුරු විය. ග්‍රැමෆෝන් තැටි ගීතයේ නව පිබිදීමක් ඇති කළේය. එතෙක් පොදු වේදිකා පරිශ්‍රයක වින්දනය කළ ගීත ගෘහස්ථ පරිසරවල කේවල වශයෙන් විසිරුණු පැතිරුණු ශ්‍රාවක පිරිසක් ශ්‍රවණය කිරීමට පුරුදු වූහ.
ග්‍රැමෆෝන් යුගයේ මුල් අවධියේ ප්‍රථමස්ථානය ලැබුණේ ගීතයෙහි තනුවලටයි. මේ අවධියේ දී මූලික වශයෙන් ගීතයට උචිත තනුවක් තෝරා ගැනීමට ප්‍රමුඛස්ථානයක් ලබා දී ඇත්තේ ගීතයේ ජනප්‍රියත්වය ගීතයට තෝරා ගන්නා ලද තනු මත රඳා පවතින බව විශ්වාස කළ බැවිනි. ඉන් පසුව ගීතය ශ්‍රාවකයාගේ මනසට ආමන්ත්‍රණය කරමින් සාහිත්‍යයෙන් පෝෂණය කරන්නට උත්සහ දරා ඇති අතර අවසානයේ ගායනා ශිල්පියකු තෝරා ගැනීම තරම් ගීතයේ දියුණු අවස්ථා රැසක් ග්‍රැමෆෝන් යුගයේ බිහි වීමත් සමඟ සිදු විය.
ග්‍රැමෆෝන් අවධියේ බිහි වූ ජනප්‍රිය ගීත අතර සිරි බුද්ධගයා විහාරයේ, මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම් යන ගීත හඳුනා ගත හැකිය. වත්මනේ වුවද ප්‍රසිද්ධ ගීත බවට පත් වීමට තරම් ග්‍රැමෆෝන් යුගය ගීතයට නව මුහුණුවරක් එක් කිරීමට සමත් විය.
ඉන් පසුව එළඹෙන ගුවන් විදුලි ගීතය ද සිංහල ගීත සාහිත්‍යය නව මුහුණුවරක් කරා රැගෙන යාමට සමත් විය. සිංහල ගීතයේ ප්‍රගමනයට ගුවන් විදුලියෙන් සිදු කළ සේවය අති විශාලය. එය ගීතයේ නෛසර්ගික අංශය මෙන් ම ග්‍රාහක ක්ෂේත්‍රය ද සංඛ්‍යාත්මක වශයෙන් වර්ධනය වේගවත් කළ අවස්ථාවකි.
ඉන් පසුව ශ්‍රී චන්ද්‍ර රත්න මානවසිංහ, මඩවල එස් රත්නායක, ආචාර්ය පණ්ඩිත් ඩබ්.ඩී අමරදේව, ගවුස් මාස්ටර් යන විද්වතුන් සිංහල ගීතය නව මාවතක් කරා රැගෙන යාමට කටයුතු කරයි. ගීත ක්ෂේත්‍රයෙහි පෝෂණයට සක්‍රීය දායකත්වයක් ලබා දුන් මොවුන් අනෙකුත් සාහිත්‍යාංගයන් අතරින් ගීතය ඔසවා තැබීමට ගත් වෙහෙස අගය කළ යුතුය.
No comments:
Post a Comment